Zo ontstaat samenleven vanzelf

Samen spelen, samen leven: wanneer betrokkenheid vanzelf ontstaat

Het lijkt een gewone woensdagmiddag, maar er hangt iets bijzonders in de lucht. Geen strak programma, geen speeches. Gewoon een ruimte waar gespeeld wordt, mensen elkaar ontmoeten en het gezellig aanvoelt. Ouders, kinderen, jongeren opa’s en oma’s lopen binnen. Sommigen wat verlegen, anderen breed lachend. Deze middag draait om echt contact maken. Spelen is niet alleen leuk, het brengt mensen samen. Mensen stellen elkaar vragen, delen verhalen, lachen en zijn soms even stil. Ze zijn gewoon samen. In deze kleine momenten gebeurt iets groters. Geen les, geen plan. Gewoon het gevoel: zo kan het ook. Niet iets uit een boek, maar iets wat je ziet in een lach, een zucht of een opa die met zijn kleindochter een pizzaatje bakt.

Van eenzaamheid naar ontmoeting

In de gemeente Heerde noemen we het bewust de Week van de Ontmoeting, terwijl het landelijk de Week tegen Eenzaamheid heet. Niet omdat eenzaamheid niet belangrijk is, juist wel. Maar ontmoeting klinkt wat vrolijker. Het nodigt uit. Het gaat om samen zijn, meedoen en gezien worden. Ontmoeting lost niet alles op, maar het is een begin.

Een open deur, een warme ruimte

Vanaf het eerste moment is het lekker ontspannen. In de grote gymzaal liggen spullen klaar om mee te ‘apenkooien’. Ouders doen mee of kijken toe. Alles mag, niks moet. Die vrijheid maakt het fijn voor iedereen.

Het spel als brug

Al snel merk je, dit gaat verder dan spelen alleen. Het spel verbindt. Terwijl de kinderen spelen en knutselen, raken ouders met elkaar in gesprek. Over opvoeden, bedtijd, grenzen. Of gewoon over hoe het echt gaat. Jongeren helpen mee bij bijvoorbeeld de graffitiworkshop. Niet als baasjes, maar gewoon als meedoeners. Ze lachen, werken samen en leren. Zonder dat het hoeft. Dat maakt het mooi.

Meegroeien in het moment

Er zijn verschillende generaties aanwezig. Grootouders knutselen, spelen en kijken liefdevol naar hun kleinkinderen. Een opa zegt:
“Ik vind het fijn om met andere opa’s te kletsen. Dat gebeurt eigenlijk nooit." Simpel maar waardevol. Soms is dat genoeg om je ergens thuis te voelen.

Ouders komen niet alleen voor hun kind

In de gesprekken hoor je steeds hetzelfde. Ouders komen voor hun kind, om samen iets leuks te doen. Maar ook voor zichzelf. Om andere ouders te ontmoeten en ervaringen te delen. En sommigen oefenen hun Nederlands. Spelenderwijs, zonder stress, lekker ontspannen. Dit is leren zonder druk, verbinden zonder verwachtingen.

Samen leven, in het klein

Deze middag laat zien dat ouderbetrokkenheid niet alleen groeit tijdens officiële gesprekken of ouderavonden. Het groeit vooral in die informele momenten waarin je gewoon jezelf mag zijn. Waar je binnenkomt zoals je bent. Waar je kind speelt, jij even op adem komt en iemand vraagt: “Hoe gaat het eigenlijk met jou?”